เคยแต่ได้ยินเพลง “ฉันซื้อกุหลาบให้ตัวเอง”
ไม่เคยมีใครแต่งเพลง “ฉันซื้อโปสกา์ืดให้ตัวเอง”
หรือเพลง “ฉันเข้าร้านสุกี้คนเดียว”
หรือเพลง “ฉันถ่ายรูปตัวเองทุกทีเลย”
… แต่ฉันว่าไม่ว่าจะเพลงไหน ก็คงอึ้ง อึ้ง ซึม ซึม พอๆ กันเนอะ
*
นี่คงเป็นอีกวันสำหรับการเล่น MV ประกอบเพลง
ด้วยเขียนโปสการ์ดให้ตัวเอง (อีกแล้ว)
*
ก่อนวันสิสาข์ปี 51
เป็นช่วงชีวิตกระจกเงาของเราเอง
มันเหมือนอายุที่มากขึ้นก็ไม่ได้ทำให้เราเห็นอะไรทั้งหมดหรอก
ยังมีเรื่องให้เราได้พบเจอและตื่นเต้นเข้ามาในชีวิตเสมอๆ
ยังพบความอ่อนเขลาในตัวเอง
ไปพร้อมๆ กับเห็นบางอย่างชัดขึ้นเรื่อยๆ
*
… สงสัยว่าจะเหมือนบันไดวน
เดินยังไงก็จะเป็น 360 องศาจากจุดเดิม
เพียงแต่ได้เห็นมุมสูงขึ้นเรื่อยๆ คิดได้มากขึ้น สาระตะมากขึ้น
เห็นที่มาและคาดการณ์ที่จะไป…ได้
*
… คงเหมือนที่ museum siam
ที่เป็นพิพิธภัณฑ์ที่ชื่นใจแห่งใหม่ของคนกรุงเทพ
ที่พาเราย้อนอดีตไปกับคำถามที่ว่า “คนไทยคือใคร?”
หรือ “อย่างไรคือไทยแท้?”
เทคนิค วิธีการ และการเล่าเรื่อง
ที่ทำให้คนดูได้ร่วมรับรู้และสนุกไปกับทุกย่างก้าว
*
ดีใจนะที่เมืองไทยมีมิวเซียมดีๆอย่างนี้
ขอตบมือให้คนที่ทำสถานที่ดีๆ อย่างนี้
จะยังมาอีก มาอีก มาอีก
จะมาอีกเมื่อฝันเริ่มดับ หรือ เริ่มถามตัวเองอีกว่า
… เราเป็นใคร? …
*
ให้ตัวเอง
Postcard Information:
Description: บันไดไม้สักขนาดใหญ่
ที่ยึดโยงเนื่องจากชั้นที่1 ไปชั้นที่ 3
โดยไม่มีเสารองรับ
ถ่ายภาพ: ปิยทัต เหมทัต
ออกแบบ: พธู คูศรีพิทักษ์
ตราประทับ: ราชดำเนิน
อ๊ก อี เอ๊ก ประเทศไทย…วันศุกร์
คนไทยคือใคร?…
…………………
แล้วเราคือใคร?…
นั่นดิ?
เราคือตัวละครเล็กๆ…เรื่องหนึ่ง…ในโลกสมมติ แค่นั้นแหละ!…
มีความสุขไปวันๆ เท่าที่จะมีได้…